گزارش سازمان ملل متحد با عنوان «حقوق زنان، ۳۰ سال پس از پکن» که مارس ۲۰۲۵ منتشر شد، نشان‌دهنده تهدیدات فزاینده علیه حقوق زنان و دختران در جهان است. این گزارش، بر اساس بازخورد ۱۵۹ دولت، پیشرفت‌ها و چالش‌های ۳۰ سال پس از اعلامیه پکن را بررسی می‌کند.
نکات کلیدی:
۱. تهدیدات فزاینده علیه حقوق زنان: در سال ۲۰۲۴، حدود یک‌چهارم دولت‌ها از عقب‌گرد در حقوق زنان گزارش داده‌اند، از جمله افزایش تبعیض، کاهش حمایت‌های قانونی و کمبود بودجه برای برنامه‌های حمایتی.
۲. پیشرفت‌های قابل‌توجه: از سال ۱۹۹۵، برابری در آموزش دختران، کاهش یک‌سومی مرگ‌ومیر مادران، دو برابر شدن حضور زنان در پارلمان‌ها و اصلاح ۱۵۳۱ قانون تبعیض‌آمیز در ۱۸۹ کشور محقق شده است.
۳. چالش‌های کنونی: افزایش ۵۰ درصدی زنان و دختران در مناطق جنگی، آزار و اذیت مدافعان حقوق زنان، و تأثیر منفی بحران‌هایی مانند کووید-۱۹، تغییرات اقلیمی و گرانی غذا و سوخت.
۴. فناوری و شکاف جنسیتی: فناوری دیجیتال و هوش مصنوعی کلیشه‌های مضر را گسترش می‌دهند و شکاف جنسیتی دیجیتال فرصت‌های زنان را محدود می‌کند.
۵. برنامه اقدام پکن+۳۰: این برنامه شش محور اصلی را برای دستیابی به برابری جنسیتی تا سال ۲۰۳۰ پیشنهاد می‌کند:
انقلاب دیجیتال: دسترسی برابر به فناوری، رهبری زنان در نوآوری دیجیتال، و تضمین امنیت آنلاین.
رفع فقر: سرمایه‌گذاری در حمایت اجتماعی، بهداشت، آموزش و خدمات مراقبت برای ایجاد مشاغل سبز.
پایان خشونت: اجرای قوانین علیه خشونت جنسیتی و حمایت از سازمان‌های محلی.
برابری در تصمیم‌گیری: استفاده از سهمیه‌های جنسیتی برای افزایش مشارکت زنان.
صلح و امنیت: تأمین مالی برنامه‌های زنان، صلح و امنیت و کمک‌های بشردوستانه.
عدالت اقلیمی: اولویت دادن به حقوق زنان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و بهره‌مندی از مشاغل سبز.
۶. تمرکز بر زنان و دختران جوان: قرار دادن زنان و دختران جوان در مرکز این اقدامات، کلید موفقیت آینده است.
جمع‌بندی:
گزارش تأکید می‌کند که با وجود پیشرفت‌ها، دستیابی به برابری جنسیتی همچنان نیازمند تلاش‌های گسترده است. برنامه اقدام پکن+۳۰ فرصتی برای ادغام این اولویت‌ها در سیاست‌های ملی و جهانی است تا جهانی برابر برای زنان و دختران ساخته شود.
تیم پژوهشی سازمان دفاع از قربانیان خشونت