پناهجویان سرگردان در مرزهای حقوق بشر انگلیسی

 غرب وحشی، اما برای فرار از کارنامه کثیف خود و تظاهر به رعایت بدیهیات انسانی برای صرف‌نظر کردن از گذشته سیاه حقوق بشری خود دست به تصویب قوانین و معاهداتی مفصل با ویترینی زیبا زده است. اما به عمل کار برآید به سخن‌دانی نیست... مطلبی که این روزها در رسانه‌های جهان در صدر اخبار قرار گرفته است سرگردانی پناهجویان به کشورهای اروپایی و از سوی دیگر برخوردهای بد و رادیکالی حکام غربی نسبت به پناهندگان این کشورهاست.
قبل از شرح ماجرای پناهندگان، یادآوری یک کنوانسیون به نظر لازم و احتمالا جالب است. سه سال بعد از تصویب و اعلام اعلامیه حقوق بشر، به علت اهمیت بیش از اندازه ماده 14 آن راجع به امور پناهندگی، سندی تنظیم شد تحت عنوان «کنوانسیون‌ مربوط‌ به‌ وضع‌ پناهندگان، مصوب‌ ۲۸ ژوئیه‌ ۱۹۵۱، ژنو». از این سند با عنوان مختصرتر «کنوانسیون ژنو» نیز یاد می‌شود. در این سند به صورت ریز تر و مفصل تر راجع به شرایط پناهندگی و به تبع آن پناهجویی افراد به کشورهای دیگر به وضع قانون پرداخته است و کشورهایی که این کنوانسیون را امضا کرده باشند نیز طبق همین سند موظف به اجرای بند های آن هستند.
انگلیس یکی از مقصدهای پناهجویان سراسر دنیا به خصوص جنگ‌زده‌های سوری و دیگر کشورهای خاورمیانه است. پناهجویان کشورهایی که شرایط زندگی در آنها به غایت سخت شده است و صدای طبلی که فقط از دور خوش است، آنها را به انگلیس کشانده است. اما ظاهرا اجرای معاهدات بین‌المللی و تن دادن به حقوق بشر هنگامی که هزینه داشته باشد دیگردر دستور کار اروپایی‌های مدعی قرار نمی‌گیرد.
4 شنبه 11 شهریور بود که رسانه‌های غربی به اوج سرگردانی پناهجویان اشاره کردند: بر اساس گزارش یورونیوز، بستن راه قطارها و تلاش برای سوار شدن به آنها در تونل منتهی به کانال مانش از تازه‌ترین اقدامات پناهجویان است. کانال مانش تونلی زیرآبی است که خاک فرانسه را به خاک انگلیس متصل می‌کند. هدف اصلی پناهجویان سرگردان در کاله رساندن خود از خاک فرانسه به خاک انگلیس است. به دنبال سخت‌تر شدن بازرسی‌های امنیتی، به نظر می‌رسد بسیاری از آنان به خطر انداختن جان خود برای سوار شدن به این قطارها را آخرین راه چاره می‌یابند. پناهجویان در مرز فرانسه و انگلستان سرگردان هستند و یکی پس از دیگری به دلیل کمبود امکانات از بین می‌روند و در همین حال از تریبون‌های رسمی انگلیس به جای همدردی و ارایه راهکار جهت تسهیل پناهندگی حرف از میزان خسارت دیرکرد کامیون‌های ترانزیت، ناشی از شلوغی مرزها به گوش می‌رسد! به گفته یک سخنگوی انجمن حمل و نقل دریایی انگلیس، هزینه تاخیر در تردد کامیون‌ها از یورو تونل روزانه بیش از 750 هزار پوند هست! این سخنگو عنوان کرده است که در سه ماه گذشته میزان تاخیر کامیون‌ها برای عبور از این تونل به دلیل اعتصاب کارکنان شرکت تابعه یورو تونل، نزدیک به 20 روز بوده است!
 به نقل از وب سایت تحلیلی ریشه، به مرور زمان سه هزار نفر پناهجو پشت مرزهای انگلیس، معطل حقوق بشر غربی شده‌اند ولی رسانه‌های مدعیان حقوق بشر در حال نشان دادن حقیقت دولت‌ها وسردمدارانشان هستند. «ترزا می» وزیر کشور انگلیس در نشست مجلس عوام با اشاره به تشدید تدابیر صورت گرفته برای مقابله با مساله پناهجویان گفت: جلوی شمار قابل توجهی از پناهجویانی که تلاش داشتند در جریان اعتصاب کارکنان شرکت «مای فری لینک »، خود را به این کشور برسانند، گرفته شده است....!
یا در جای دیگر با نمونه ای مستند دیگر مواجه می‌شویم که دولت انگلستان به دیپورت کردن مهاجران افغانستانی به طور رسمی اقدام کرده است. کشوری که به دلیل حضور نظامی کشورهای اروپایی و آمریکایی 12 سال خونین را پشت سر گذاشته و امید به زندگی را از دست داده است، حالا مردمانش توسط آتش بیارهای معرکه از پناهندگی محروم می‌شوند. واکنش های غیر حقوق بشری دولتمردان انگلیس و تصمیم های رادیکال آنها، ضمیر روشن مردم حق طلب را بیدار کرده و در سراسر انگلیس امواج اعتراض مردمی گاه به گاه دیده می شود. در صفحات فیسبوک انگلیسی‌ها چند ماه پیش فراخوان یک راهپیمایی داده شد که خیلی زود مردم را به خیابان‌ها کشید. تظاهرات کنندگان پلاکاردها و پارچه نوشته‌هایی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: «از مردم حمایت کنید نه از مرزها» ، « مساله، زندگی پناهجویان است».
نکته قابل توجه‌تر این است که باید دید علت غیر قابل تحمل شدن پناهندگان این کشورها و به عنوان مثال سوریه یا افغانستان چیست که مردمش سر به پناهجویی غرب بی‌عاطفه می‌سپارند؟ آیا علت نابسامان شدن زندگی و اجبار شهروندان به خروج از کشورشان چیزی غیر از اقدامات کینه توزانه همین کشورهای غربی است؟!