پنج ناقض حقوق بشر مورد حمایت آمریکا

به نوشته روزنامه واشنگتن پست، احتمالا هرگز نام حسین حبری را نشنیده‌اید اما بهتر است بشنوید چون پول مالیات‌دهندگان آمریکایی برای هشت سال در دهه 1980 رژیم سرکوبگر وی را تامین مالی کرده است. وی یکی از مردان بسیار واشنگتن در جنوب صحرای آفریقا و در کشور چاد بوده است. آنها با حمایت دلارهای آمریکایی به اسم مبارزه با کمونیسم و تروریسم مردم کشورشان را مورد خشونت قرار می‌دادند. این دیکتاتورها مورد استقبال روسای جمهوری آمریکا قرار می‌گرفتند و در حالی برای ضیافت‌های شام در واشنگتن دعوت می‌شدند که هر کسی را که تهدیدی علیه زندگی‌شان محسوب می‌شد، زندانی و شکنجه می‌کردند.

حسین حبری که به "پینوشه آفریقا" معروف بود، به جنایت جنگی، شکنجه و جنایت علیه بشریت متهم است. وی سرانجام در سال ۱۹۹۰ پس از یک کودتا برکنار شد و به سنگال فرار کرد و از بیست و سه سال گذشته در ویلای خود در این کشور زندگی می‌کرد. به گفته یک کمیسیون تحقیقاتی، در دوران ریاست جمهوری حسین حبری، چهل هزار تن از مخالفان وی توسط پلیس سیاسی‌اش به قتل رسیدند و بسیاری از آنها در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند. حبری یکی از گزینه‌های آمریکا و متحد نزدیک آن فرانسه برای مقابله با معمر قذافی، دیکتاتور سابق لیبی بوده است.

روزنامه واشنگتن پست در ادامه به نام پنج تن از "ناقضان حقوق بشر" مورد حمایت آمریکا اشاره می‌کند که ممکن است آمریکایی‌ها هیچگاه نام آنها را نشنیده باشند.

1. اسلام کریم‌اف، رئیس‌جمهوری ازبکستان

از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 تاکنون، اسلام کریم‌اف با مشتی آهنین ریاست جمهوری ازبکستان را در دست دارد. وی تمام سیاستمداران اپوزسیون را سرکوب کرده و مخالفان و روزنامه‌نگاران را زندانی می‌کند. فعالان حقوق بشر از کودکان کار اجباری و سرکوب سیستماتیک هر فردی که تهدیدی علیه رژیم وی محسوب شود، سخن می‌گویند. عفو بین‌الملل می‌گوید که حکومت اسلام کریم‌اف که در کارنامه‌اش سرکوب و کشتار اندیجان در سال ۲۰۰۵ را دارد، از شکنجه و فشارهای دیگر برای اقرار گرفتن از افرادی که احتمال دارد با احزاب اسلامی ممنوعه ارتباط داشته باشند، فروگذار نمی‌کند. در جریان کشتار اندیجان، نیروهای امنیتی ازبکستان به سوی معترضان شلیک کرده و صدها تن را کشتند.

با این حال دولت باراک اوباما از کریم‌اف حمایت می‌کند و ازبکستان را برای رسیدن آمریکا به اهدافش در افغانستان و نیز مقابله با رشد روز افزون داعش در آسیای میانه حیاتی می‌داند. آمریکا حدود 300 خودروی نظامی در اختیار ارتش کریم‌اف قرار داده است که بزرگترین اعطای تجهیزات نظامی آمریکا به یک کشور آسیای میانه شوروی سابق محسوب می‌شود.

2. حمد بن عیسی آل خلیفه، پادشاه بحرین

پادشاه بحرین در جریان اعتراضات بهار عربی سال 2011 با کمک سربازان کشورهای همسایه‌اش از جمله عربستان و امارات، معترضان شیعه را به شدت سرکوب کرد. بیش از 30 تن عمدتا به دست نیروهای امنیتی بحرین کشته شدند و صدها تن دیگر طبق گزارش گروه‌های حقوق بشری زخمی شدند. صدها تن دیگر نیز بازداشت شده و ده‌ها تن دیگر در دادگاه‌های نظامی محاکمه شدند. واشنگتن منافع ژئوپلتیکی در بحرین دارد. عربستان به عنوان متحد اصلی آمریکا شدیدا از بحرین حمایت می‌کند و ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا در بحرین مستقر است. بنابراین جای تعجب ندارد که آمریکا بار دیگر کمک نظامی خود به این کشور را از سر گرفت.

3. امامعلی رحمان، رئیس‌جمهوری تاجیکستان

در دوران حکومت وی، نقض حقوق بشر در تاجیکستان به شدت افزایش یافت. وی به شدت مخالفان سیاسی و نیز رسانه‌های مستقل را سرکوب می‌کند و نیروهای امنیتی آن معمولا از شکنجه برای اعتراف‌ گرفتن استفاده می‌کنند. آنها همچنین آزادی مذاهب را سرکوب می‌کنند. گروه "خانه آزادی"، تاجیکستان را جزو کشورهای "غیر آزاد" معرفی کرده است و ماه گذشته گفته است که ممنوع کردن اپوزیسیون این کشور به دست رحمان تایید می‌کند که حکومت آن دیکتاتوری است.

اسناد افشاشده ویکی‌لیکس در سال 2010 نشان می‌دهد که امامعلی رحمان و خانواده وی به شدت برای حفظ منافع خود تلاش می‌کنند و فرهنگ پارتی‌بازی و فساد این کشور را فرا گرفته است. ایالات متحده آمریکا امامعلی رحمان را برای منافع آمریکا در افغانستان، جلوگیری از رشد داعش و قاچاق مواد مخدر در آسیای مرکزی حیاتی می‌داند.

4. قربانقلی بردی‌محمدف، رئیس‌جمهوری ترکمنستان

بردی محمدف که سال 2006 روی کار آمد، رئیس جمهوری یکی از سرکوبگر‌ترین کشورهای جهان را بر عهده دارد. تمام حقوق اولیه از جمله آزادی بیان و و آزادی رسانه و مذهب در ترکمنستان نقض می‌شود. بردی‌محمدف و بستگان وی تمام جنبه‌های زندگی شخصی شهروندان را در دست دارند. براساس گزارش دیده‌بان حقوق بشر، بستگان افرادی که در جریان موج بازداشت گسترده در دهه 1990 و اوایل 2000 زندانی شدند، هنوز هیچ اطلاعی از سرنوشت‌ آنها ندارند.

رئیس‌جمهوری ترکمنستان اجازه داد تا هواپیماهای نظامی آمریکا در مسیر افغانستان از حریم هوایی این کشور عبور کنند. منابع عظیم گازی ترکمنستان که بیشترین در آسیای میانه است، نیز برای منافع آمریکا در این منطقه جذابیت دارد. واشنگتن، ترکمنستان را بخشی از نقشه راه تقویت اقتصاد افغانستان از طریق ساخت جاده ابریشم جدید می‌داند. گروه "خانه آزادی" امسال نام ترکمنستان را در وضعیت دموکراسی، حقوق بشر و سایر حقوق اولیه آزادی، جزو 10 کشور "بدترین بدترین" اعلام کرد. در این لیست همچنین نام کره‌شمالی، سومالی، سودان، سوریه، اریتره، عربستان، جمهوری آفریقای مرکزی، ازبکستان و گینه استوایی درج شده بود.

5. تئودور اوبیانگ انگوئما امباسوگو، رئیس‌جمهوری گینه استوایی

تئودور اوبیانگ از 1979 رئیس‌جمهور گینه استوایی است و دیرپاترین خودکامه آفریقا محسوب می‌شود. گینه استوایی غنی از نفت، یکی از فاسدترین کشورهای جهان است. اوبیانگ و خانواده وی در سراسر جهان دارایی‌های تجملی دارند و خودروهای گرانبها سوار می‌شوند و با استفاده از جت‌های خصوصی سفر می‌کنند و این در حالی است که بیشتر جمعیت این کشور در فقر به سر می‌برند و یک‌پنجم کودکان زیر سن پنج سالگی می‌میرند. در گینه استوایی هیچگونه آزادی مطبوعات و هیچ حزب سیاسی وجود ندارد. گزارش‌های بسیاری نیز از شکنجه زندانیان سیاسی منتشر می‌شود.

واشنگتن به دلیل دخایر نفتی گینه، از دیرباز روابط مستحکمی با اوبیانگ داشته است و تلاش دارد تا از این طریق وابستگی خود به نفت خام خاورمیانه را کاهش دهد. شرکت‌های نفتی آمریکا یکی از بزرگترین سرمایه‌گذاران گینه استوایی هستند و در اکتشاف و بهره‌برداری نفت و گاز آنجا نقش کلیدی ایفا می‌کنند. سال گذشته در جزیان نشست رهبران آفریقا - آمریکا اوباما با اوبیانگ و همسرش عکس یادگاری گرفت و آنها در ضیافت شام کاخ سفید نیز حضور داشتند. مجله "مادر جونز" در آن زمان اوبیانگ را "یکی از پنچ خودکامه‌ترین میهمانان شام اوباما" لقب داد.