برنامه ششم توسعه و سالمندان

سالمندی دوره‌ای از رشد و تحول انسان است و اگرچه با جنبه‌های زیستی ارتباط تنگاتنگی دارد اما جنبه‌های اجتماعی و روان شناختی آن شرایط را برای کسانی که در این دوره قرار دارند به طور جدی تحت تأثیر قرار می‌دهد. بر اساس آمارها در حال حاضر نزدیک به شش میلیون و 400 هزار سالمند در کشور وجود دارد (2/8 درصد جمعیت کشور)، اما شواهد حاکی است که این درصد در سال‌های آتی با شتابی سریع افزایش خواهد یافت. برآوردها حاکی است از آغاز سال‌های 1400 شمسی (یعنی از 6 سال دیگر) شیب سالمندی کشور تندتر شده و افزایش سالمندان حرکت صعودی تندی خواهد یافت. به بیان دیگر بازه زمانی پنج ساله‌ای که از هم اینک در آن هستیم تا زمان آغاز سالمندی جمعیت دوره بی‌بدیلی برای سیاستگذاری و برنامه‌ریزی برای سالمندان کشور است. از حسن اتفاق این دوره همزمان شدن با زمان تدوین برنامه ششم توسعه و پیشرفت کشور و انتظار سالمندان، خانواده‌ها و مسئولان مربوطه آن است که از فرصت تدوین برنامه ششم به بهترین شکل ممکن در توجه به سالمندان و مسائل آنها بهره گرفت. حسب بررسی صورت گرفته در دبیرخانه شورای ملی سالمندان، سالمندان کشور با مشکلاتی روبه‌رو هستند که از جمله آنها می‌توان به حضور عده زیادی از سالمندان در دهک اول درآمدی، تنهایی سالمندان (از هر 100نفر در حال حاضر 13 نفر را شامل می‌شود ) تمایل فرزندان به واگذاری والدین به مؤسسات نگهداری (بخصوص واگذاری زنان سالمند)، موضوع‌های مرتبط با فرهنگ سالمندی مثبت و... اشاره کرد.
ایران به نقل از رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان می نویسد، خیلی ها در جامعه معتقد اند سالمندی در جامعه ما از قداست خاصی برخوردار است و به همین دلیل توجه به قانونی ساختن یا تصویب قوانین برای آنان صرفاً نوعی دولتی کردن موضوع است و بیش از آنکه به نفع این قشر باشد در نهایت به ضرر آنان خواهد شد. واقعیت آن است که چنین تصوری با ملاحظه بخشی از مشکلاتی که بیان شد(بویژه مسائل مرتبط با رفاه اجتماعی سالمندان و خانواده هایشان که جز از طریق تصویب قوانین نمی‌توان به آنها پرداخت) در شرایط کنونی و آتی پیش روی کشور ساده انگارانه باشد. نیاز به برنامه‌ریزی و بخصوص پرداختن به سالمندان در برنامه‌های کلان کشور یک نیاز جدی و غیر قابل انکار و یکی از ضرورت‌های توسعه پایدار کشور است. از همین رو بود که امسال و در ستاد برگزاری هفته سالمندی کشور شعار «سلامت و رفاه اجتماعی سالمندان: نماد توسعه پایدار» به عنوان شعار اصلی انتخاب شد تا بار دیگر یادآور این ضرورت مهم باشد.

به گفته دکتر فرید براتی سده نکته دیگر اما این است که در برنامه‌ریزی فوق نباید بر اساس دیدگاه‌های تقلیل‌گرا صرفاً به یک بعد از مسائل سالمندان توجه شود بلکه امور سالمندان در یک کلیت و با دید جامع نگر باید مورد لحاظ قرار گیرد و نباید مسائل و چالش‌های سالمندی کشور را صرفاً به سلامتی یا موضوع‌های توانبخشی آنان محدود ساخت که در این صورت جز خسران عاید این قشر ارجمند نخواهد شد. چنین مباد.