حقوق زنان، ۳۰ سال پس از پکن

گزارش سازمان ملل متحد با عنوان «حقوق زنان، ۳۰ سال پس از پکن» که مارس ۲۰۲۵ منتشر شد، نشان‌دهنده تهدیدات فزاینده علیه حقوق زنان و دختران در جهان است. این گزارش، بر اساس بازخورد ۱۵۹ دولت، پیشرفت‌ها و چالش‌های ۳۰ سال پس از اعلامیه پکن را بررسی می‌کند.
نکات کلیدی:
۱. تهدیدات فزاینده علیه حقوق زنان: در سال ۲۰۲۴، حدود یک‌چهارم دولت‌ها از عقب‌گرد در حقوق زنان گزارش داده‌اند، از جمله افزایش تبعیض، کاهش حمایت‌های قانونی و کمبود بودجه برای برنامه‌های حمایتی.
۲. پیشرفت‌های قابل‌توجه: از سال ۱۹۹۵، برابری در آموزش دختران، کاهش یک‌سومی مرگ‌ومیر مادران، دو برابر شدن حضور زنان در پارلمان‌ها و اصلاح ۱۵۳۱ قانون تبعیض‌آمیز در ۱۸۹ کشور محقق شده است.
۳. چالش‌های کنونی: افزایش ۵۰ درصدی زنان و دختران در مناطق جنگی، آزار و اذیت مدافعان حقوق زنان، و تأثیر منفی بحران‌هایی مانند کووید-۱۹، تغییرات اقلیمی و گرانی غذا و سوخت.
۴. فناوری و شکاف جنسیتی: فناوری دیجیتال و هوش مصنوعی کلیشه‌های مضر را گسترش می‌دهند و شکاف جنسیتی دیجیتال فرصت‌های زنان را محدود می‌کند.
۵. برنامه اقدام پکن+۳۰: این برنامه شش محور اصلی را برای دستیابی به برابری جنسیتی تا سال ۲۰۳۰ پیشنهاد می‌کند:
انقلاب دیجیتال: دسترسی برابر به فناوری، رهبری زنان در نوآوری دیجیتال، و تضمین امنیت آنلاین.
رفع فقر: سرمایه‌گذاری در حمایت اجتماعی، بهداشت، آموزش و خدمات مراقبت برای ایجاد مشاغل سبز.
پایان خشونت: اجرای قوانین علیه خشونت جنسیتی و حمایت از سازمان‌های محلی.
برابری در تصمیم‌گیری: استفاده از سهمیه‌های جنسیتی برای افزایش مشارکت زنان.
صلح و امنیت: تأمین مالی برنامه‌های زنان، صلح و امنیت و کمک‌های بشردوستانه.
عدالت اقلیمی: اولویت دادن به حقوق زنان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و بهره‌مندی از مشاغل سبز.
۶. تمرکز بر زنان و دختران جوان: قرار دادن زنان و دختران جوان در مرکز این اقدامات، کلید موفقیت آینده است.

جمع‌بندی:
گزارش تأکید می‌کند که با وجود پیشرفت‌ها، دستیابی به برابری جنسیتی همچنان نیازمند تلاش‌های گسترده است. برنامه اقدام پکن+۳۰ فرصتی برای ادغام این اولویت‌ها در سیاست‌های ملی و جهانی است تا جهانی برابر برای زنان و دختران ساخته شود.

تیم پژوهشی سازمان دفاع از قربانیان خشونت